وروجک و آقای نجار (به آلمانی: Meister Eder und sein Pumuckl) نام یک مجموعهٔ تلویزیونی آلمانی برای کودکان است که بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۸ ساخته شد. داستان این مجموعه در مورد موجودی کوچک، گهگاه نامرئی و از دنیایی ناشناخته‌است که بنا به میل خود و یا در مواردی مثلاً به دلیل گرفتار شدن در چسب‌های کارگاه نجاری اِدر نجار (با بازی Gustl Bayrhammer) قابل رویت می‌شود. وروجک (با صدای Hans Clarin) که موجودی خرابکار ولی مهربان و دوست‌داشتنی است در کنار اوستا ادر نجار ماجراهای جالبی را خلق می‌کند. این مجموعه در دهه هفتاد هجری خورشیدی در تلویزیون ایران نیز به نمایش در‌آمد.

همه ما از دست خرابکاری های وروجک خوشحال می شدیم ! وقتی در کمال تنبلی و با آن دوبله فوق العاده و صدای با مزه ای مهمان خانه ما می شد ؛ دیگر کسی کاری نمی کرد و همه به تماشای وروجک و استاد نجار می نشستند. شاید هیجان‌زده شوید اگر بشنوید نویسنده آقای نجار و وروجک هنوز زنده است. یک خانم نویسنده که الان، ۸۶ سال سن دارد و هنوز نفس می‌کشد، موفق شد محبوب‌ترین کاراکتر بچه‌ها را در آلمان خلق کند. ماجرا بر می‌گردد به سال ۱۹۶۲، وقتی که بخش کودک رادیو باواریای آلمان تصمیم گرفت برای بچه‌ها یک ماجرای تازه دست و پا کند. خانم نویسنده شروع کرد به نوشتن نمایشنامه‌ های رادیویی. یک سال بعد کار محبوبیت و هواخواهی آنقدر بالا گرفت که کتاب‌ها و نوارهای قصه آقای اِدِر و شاگردش کل آلمان را پر کرد.

سال ۱۹۸۲، اولین فیلم‌های تلویزیونی براساس همان قصه‌ها ساخته شد. یک سریال ۲۶ قسمتی. حالا دیگر همه آن‌ عکس‌ها و صداهای رادیویی روی صفحه تلویزیون راه می‌رفتند. مستر ادر و وروجک غیر قابل تحمل و روی اعصابش، بهترین ساعات بعدازظهر ملت آلمانی را پر می‌کردند. سال ۸۸، یک سریال ۲۶ قسمتی دیگر هم ساخته شد. و بیچاره آقای اِدِر در سال ۹۳ به رحمت خدا رفت. فکرش را بکنید این طرفداری و جان دادن مردم و بچه‌ها برای آقای ادر و شاگردش تا جایی پیش رفت که ۳ فیلم بلند و یک فیلم موزیکان هم برایش ساختند. خلاصه این‌که در دهه ۹۰، ماجراهای شاگرد یا همان وروجک در یک کشتی قایق مانند ادامه پیدا کرد، با یک دوست انیمیشنی دیگر که اسمش اُدسی آشپز بود. خیلی هم نمی‌خواهد به مغزتان فشار بیاورید. چون تلویزیون ما این ‌جاهایش را دیگر نشان نداد.

موجودی که ۲۰ سانتی‌‌متر قد دارد. موهایش فرفری قرمز است. لجباز و ناهنجار است. می‌تواند خیلی بلند بپرد و دوست دارد از خودش صداهایی دربیاورد که اسمش را نمی‌شود گذاشت آواز. هیچ‌وقت سر درنمی‌آوری که چند سالش است. به نظر می‌آید اسم وروجک، زیادی برایش لوس است. چون خیلی تخس‌‌تر از این حرف‌هاست. از کشتی‌های بزرگ بخار خوشش می‌آید، جایی که قبلا تویش زندگی می‌کرده بنا به دلایل نامعلومی از شهر باواریا سر درآورده است. (جایی که هیچ نوع کشتی چه بخار چه غیربخار ندارد). از جاهای تر و تمیز خوشش نمی‌آید. برای همین به کارگاه کثیف آقای ادر نجار پناه می‌‌برد. همیشه آقای ادر را مجبور می‌کند که برایش کشتی یا قایق بسازد. وروجک و هر کدام از هم‌نوع‌هایش وقتی به وسیله ساخت دست آدمیزاد تماس پیدا می‌کنند، مرئی می‌شوند. زندگی وروجک قبل از مرئی شدنش بین آدم‌ها متفاوت بوده. هیچ‌وقت مجبور نبوده غذا بخورد. گرما و سرما را هم حس نمی‌کرده. بدترین عادتی که هیچوقت از سرش نمی‌‌‌افتد، کش رفتن و دزدیدن وسایل این و آن است. بزرگترین کابوسش هم افتادن در قوطی چسب است که حداقل هفته‌ای یک بار به خاطر ورجه ورجه‌هایش سرش می‌آید.