» نام: پینوکیو – Pinocchio
» کشور سازنده: ژاپن – شرکت نیپون
» سال ساخت: ۱۹۷۶
» کارگردان: شیجئو کوشی ، هیروشی سایتو

داستانی ایتالیایی نوشته کارلو کولودی در قرن نوزدهم است. این کتاب چنان مورد استقبال قرار گرفت که تدریس بخش‌هایی از آن جزو برنامه مدارس ایتالیا قرار گرفته‌است. «پینوکیو» در ابتدا توسط کارلو لورنزینی (با نام ادبی کارلو کولودی)٬ بین سالهای ۱۸۸۱ و ۱۸۸۳ در ایتالیا نوشته شد . نام مستعار او کارلو کولودی است که این نام را از روستای زادگاه مادرش وام گرفت.

او از کودکی عاشق الاغها بود و تمامی کاردستی‌ها ونقاشی‌هایش در مورد این حیوان بود. باوجود روزنامه نگاری در مطبوعات لیبرال، سر از نوشتن برای بچه‌ها در آورد. او در ۲۴ نوامبر ۱۸۲۶ متولد و در ۱۸۹۰ در ۶۴ سالگی درگذشت ونفهمید که پینوکیویش در کتابهای درسی ایتالیا برای بچه‌ها چاپ شد. در ایتالیا پارک بزرگی برای بچه‌ها وجود دارد به نام پینوکیو پر از مجسمه‌های این آدمک چوبین؛

لورنزینی کار نویسندگی را با نوشتن طنزهای سیاسی برای روزنامه آغاز کرد (روزنامه های Il Lampione و Il Fanfulla ). در سال ۱۸۷۵ ٬ او وارد دنیای ادبیات کودک شد و از این راه برای انتقال عقاید سیاسی خود بهره جست . بعنوان مثال سری داستانهای “Giannettino” غالبا به وحدت ایتالیا اشاره دارد. لورنزینی بسیار علاقه مند بود که از یک کاراکتر مهربان و دوست داشتنی  و در عین حال متقلب وگستاخ برای بیان اعتقادات خود بصورت تمثیل وار استفاده کند.

در سال ۱۸۸۰ او شروع به نوشتن Storia di un burattino (=داستان یک عروسک خیمه شب بازی) کرد که بعدا به ماجراهای پینوکیو شهرت یافت . این داستان بصورت هفتگی در روزنامه ی  Il Giornale dei Bambin (اولین روزنامه ی مخصوص کودکان در ایتالیا) چاپ می شد. ماجراهای پینوکیو٬ یک داستان تخیلی است که ماجراهای یک عروسک خیمه شب بازی لجباز و کله شق را در مسیر تبدیل شدن به یک پسر واقعی بیان می کند . این داستان در سال ۱۸۸۳ به چاپ رسید.

کارتون «ماجراهای پینوکیو» در مورد پیرمرد نجاری است که بچه‌ای ندارد و تنهاست. پدر ژپتو به همراه یک گربه و ماهی، با درست کردن اشیاء چوبی امرار معاش می‌کند. او با درست کردن عروسکی چوبی به اسم پینوکیو باور می‌کند که کودکی دارد. فرشته‌ای مهربان وقتی متوجه آرزوی قبلی پیرمرد می‌شود با زنده کردن عروسک آرزوی پیرمرد را برآورده می‌کند. مدتی می‌گذرد، پدر ژپتو پینوکیو را مثل تمام کودکان به مدرسه می‌فرستد. پینوکیو در راه مدرسه چون وارد دنیای جدیدی شده بود و با چیزی آشنایی نداشت گول روباه مکار و گربه نره را می‌خورد.

به عنوان نتیجه می توان گفت داستان پینوکیو بجای یک سری ماجراهای اتفاقی٬ بصورت تمثیلی بسیار عمیق و نمادین است. جرئیاتی در فیلم که به نظر بی اهمیت می رسند٬ ناگهان حقیقتی مرموز را آشکار کرده و یا حداقل جوامع بی رحم  امروزی را نشان می دهند.نویسنده ی داستان٬ کارلو کولودی٬  با الهاماتی که از داستانهائی نظیر مسخ شدگان و یا داستان یونس و نهنگ گرفته است٬ سعی کرده تا داستانی امروزی درباره ی ورود به سازمان ٬که مهمترین جنبه ی زندگی ماسونها را تشکیل می دهد٬ بنویسد. ضمن این که انتخاب این داستان بعنوان دومین فیلم انیمیشن ساخته شده توسط والت دیزنی مطالب بسیاری را در مورد آن روشن می کند . بسیاری از جزئیات نمادینی که در فیلم گنجانده شده٬ نشانگر درک بالای آنها از مفاهیم سری کتاب کولودی است.